Kees en Emile in quarantaine (week 2)
Kees Klok is schrijver, dichter en voormalig leraar, Emile van de Velde werkt in de journalistiek. Ze mijmeren regelmatig op deze plek over het wel en wee van FC Dordrecht, al sinds jaar en dag hun favoriete club. Emile geeft de spreekwoordelijke strakke voorzetten, Kees kopt ze meestal keihard in het net.
Hoi Kees!
Hoe gaat het met je? Red je je een beetje in deze barre tijden? Zo begint ongeveer elk bericht dat ik de laatste tijd heb verstuurd, en meestal eindigen die berichten met een hartje. Laten we dat voorlopig allemaal maar doen. Hartjes sturen, mede-supporters vragen hoe het gaat en waar nodig een helpende hand toesteken.
Wat we verder moeten blijven doen, vind ik, is een heel klein beetje het normale leven na blijven bootsen. En dus stuur ik gewoon weer een voorzet naar je voor onze tweewekelijkse rubriek over onze favoriete voetbalclub. We schreven toch al bijna nooit over voetbal, dus redden we ons nu ook wel.
Je weet dat ik bij een krant werk, daar heb ik genoeg met al het coronanieuws te maken. Dus ik wilde het op deze plek eigenlijk maar vooral luchtig houden. Veel mensen missen de club. Vervelen zich kapot. Op Twitter is er zelfs een Dordt-fan die met de hashtag #imaginarymatchday een compleet gefantaseerd wedstrijdverslag van de niet gespeelde wedstrijd uit de Telstar maakte. Er viel weinig te beleven overigens, het bleef 0-0.
Waar ik me dus wél uitstekend mee vermaak de laatste tijd is met die geweldige herhalingen van oude wedstrijden die je tegenwoordig op tv en social media langs ziet komen. Och Kees,, ik heb in een week al meer Dordt-goals gezien dan de afgelopen drie jaar… Heerlijk!
Zeker voor Dordt-supporters is het terugkijken van oude successen een uitkomst, gek eigenlijk dat we dat de laatste jaren niet eerder hebben bedacht. Ik kan me één avond in het supportershome herinneren waarop we de promotiewedstrijd tegen Sparta in de herhaling op groot scherm hebben gezien, maar dat hadden we toch veel vaker kunnen doen? En dan het liefst tijdens de reguliere wedstrijden natuurlijk.
Wanneer we ooit weer naar de Krommedijk kunnen fietsen, is natuurlijk nog volkomen onduidelijk. En ook totaal onbelangrijk vind ik. Laten we eerst maar hopen dat zo veel mogelijk mensen gezond blijven. Eerst van dat kutvirus winnen, en daarna pas kijken hoe we Helmond Sport onder ons op de ranglijst kunnen houden.
Ik wens jou en ons allemaal nog veel prachtige vrijdagavonden op de Noordtribune van ons stadionnetje toe. Al was het alleen maar om al die gehamsterde wc-rollen op het veld te kunnen gooien…
Hartje, Emile
Dag Emile,
Het zijn barre tijden, of liever, bizarre tijden, waarin we maar het beste het hoofd koel kunnen houden en, voor zover en verantwoord mogelijk, moeten blijven doen wat we altijd doen. Zaterdag ben ik dus gewoon naar mijn stamkroeg gelopen en als het vrijdag een thuiswedstrijd was geweest, had ik koers gezet naar de Krommedijk. Natuurlijk kon ik zaterdag niet naar binnen, alles potdicht op slot, maar dat wandelingetje was lekker en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om een filmpje op te nemen dat, van commentaar voorzien over de merkwaardige sfeer in de stad, nu op Youtube staat. Zoek het maar eens op.
Een vrijdagavond zonder voetbal is eigenlijk geen avond naar menselijke maat, daarom kijk ik vrijdag oude wedstrijden terug. Inderdaad, de ‘ik-was-erbij-op-18-mei-wedstrijd’ ga ik zeker weer eens bekijken. Soms droom ik nog weleens van die pot en ‘het wonder van Leeuwarden’ komt natuurlijk ook langs. En de fameuze stuiterbal achterom door Dick van der Starre, ooit doelman van Dordt en later jarenlang een zeer gewaardeerd collega van me. Jammer dat we niet met zijn allen in het supportershome kunnen kijken, maar we moeten maar even verstandig zijn (de mensen van het RIVM zullen het wel het beste weten) en een beetje geduld oefenen.
Ik dacht dat Nederland zeventien miljoen voetbalanalisten had, maar het blijken zeventien miljoen virologen te zijn. Onvoorstelbaar wat voor geroeptoeter van beterweters je op Facebook en Twitter tegenkomt. Het is een kakofonie van de ergste soort en natuurlijk roepen de gekkies het hardst. Mensen die geloven dat je aan het virus ontsnapt door gember te eten of jezelf te verzuren met liters citroensap. Ik denk dat een goeie mop heilzamer werkt, humor is genezender dan angst, hysterie en kwakzalverij. Weet jij nog een goeie coronamop?
Mijn dagen zijn niet zoveel anders dan anders, Emile. Jij bent journalist en moet de hort op, achter het nieuws aan jagen. Ik ‘werk’ al tien jaar vanuit huis en doe gewoon wat ik normaal doe: stukjes schrijven, lezen, klussen en af en toe de tuin in om het onkruid te bestrijden. Dat woekert net zo erg als een virus, maar is gelukkig een stuk minder besmettelijk. En weet je wat ik vrijdag ga doen, als om acht uur FC Dordrecht – FC Den Bosch had moeten beginnen? Dan ga ik met een paar pleerollen om mijn nek op mijn veranda staan en zing ik luidkeels ‘Een Dordtenaar zal altijd blijven zingen!’ Doe je mee?
Veel sterkte in deze vreemde dagen, hartje terug,