Vanaf de Zijlijn: Hou je taai!

Elisa Kuster komt haar hele leven al bij FC Dordrecht. Mist vrijwel geen wedstrijd en nam vroeger nog wel eens de telefoon op bij de club vanuit een bouwkeet. Kan vanaf haar plekje op Noord net over het hek kijken en ziet daarom FC Dordrecht soms net even anders dan de rest.


We zullen het er allemaal over eens zijn, het zijn rare tijden. We spreken elkaar voornamelijk via Facebook, Twitter of Whatsapp, lange leve internet in tijden van sociaal isolement. Veel mensen zitten noodgedwongen thuis terwijl anderen zich uit de naad werken als verzorger, bezorger of supermarktmedewerker om een paar beroepen te noemen waar we als mensheid niet zonder kunnen. Het beroep voetballer zit er nog niet bij al zal dat over een paar weken anders zijn. Nu voelt het nog als een ingelaste zomerstop, over een paar weken hebben we op vrijdagavond het behang wel van de muur gekrabbeld.

Er zijn ergere dingen dan thuis zitten, ik weet zeker dat we over een paar weken een heel opgeruimd huis hebben. Alle klusjes die we vooruit bleven schuiven kunnen nu niet meer ontsnappen. Onze spelers staan thuis wc rollen hoog te houden om in beweging te blijven, onze stewards plukken nu de was van het rek in plaats van een supporter uit het hek en sommige supporters kijken voetbalwedstrijden terug om een bal te zien rollen.

We kunnen ons druk maken over wat niet kan maar er zijn zoveel dingen die nu wel kunnen. Weliswaar op gepaste afstand van elkaar, daar hebben we onze mobiele telefoons en computers voor. Ik lees de boeken en tijdschriften die al een tijdje lagen te wachten, ik kijk de films die ik nog moest zien, podcasts zijn ook best leuk en ik spreek via internet mensen die ik om verschillende redenen minder zag. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dat is eigenlijk best gezellig. Het besef dat we doodnormale dingen voor lief namen dringt langzaam door nu steeds meer deurtjes dichtgaan. Begrijp me goed, nog liever vandaag dan morgen mag dat klotevirus de wereld uit. Elke dag dat het nog langer duurt groeit het verlangen om gewoon weer naar de Krommedijk te fietsen voor een potje voetbal.

Al verliezen we de eerstvolgende pot met dubbele cijfers, ik zal blij zijn om iedereen weer in goede gezondheid te zien. Tot die tijd moeten we er maar het beste van maken. Zie het als 4-1 achterstaan in Leeuwarden, tegenslag maakt ons alleen maar sterker.