Kees en Emile en het fieldlab aan de Krommedijk!

Kees Klok is schrijver, dichter en voormalig leraar, Emile van de Velde werkt in de journalistiek. Ze mijmeren regelmatig op deze plek over het wel en wee van FC Dordrecht, al sinds jaar en dag hun favoriete club. Emile geeft de spreekwoordelijke strakke voorzetten, Kees kopt ze meestal keihard in het net.

Hoi Kees!

We zitten middenin een lekker lang paasweekend. Hard werken dus. Want mensen zoals wij buffelen gewoon door, alleen pakweg de ambtenarij en de politiek beschouwen dit nog als vrije dagen. En dus schrijven jij en ik gewoon weer een nieuwe rubriek over de lotgevallen van onze club. En de spelers van onze club moeten vlak na hun stunt in het verre oosten gewoon weer aan de bak tegen een stelletje Brabanders. Laten we hopen dat die hun Katholieke paasfeest gebruikt hebben voor een lange douche.

Die stunt was er nogal eentje vrijdag hé. ‘Ik heb wel vaker paaswonderen op de Vijverberg meegemaakt’, zei ik vlak voor de aftrap tegen een vriend van me. Die vriend begon alvast te juichen, heeft ie van mij geleerd; juichen op elk moment dat het kan, niet wachten tot het te laat is. ‘Nee, nee’, corrigeerde ik, ‘laten we dit keer maar eens niet te vroeg juichen en even anderhalf uur wachten.’

Die anderhalf uur haalden we niet. ‘De Bannis gebroken hiephoi’, klonk het in tal van Dordtse huiskamers. We dansten de horlepiep. Niet te lang, want de route naar de eindstreep kent nog heel wat konijnenholen om over te struikelen.

Ik heb wel meteen vast Hugo de Jonge gebeld. Die ken ik al een tijdje en je snapt dat die man wel naar iemand als mij luistert. Zeker als het over FC Dordrecht gaat.

Ik heb het volgende voorstel ingediend: mocht onze ploeg zo doorgaan en ook de rest van komende wedstrijden winnen, dan wordt het supportershome achter de Noord-tribune benoemd tot Fieldlab waar we op experimentele wijze onze periodetitel kunnen vieren. Dat betekent dat pakweg iemand als Kees Klok bij de voordeur een hoekvlag in z’n neus krijgt, zo diep mogelijk, daarna de inhoud geanalyseerd wordt in de tot provisorisch lab omgebouwde fanshop, terwijl Kees geduldig wacht en vast ‘mag ik een pitcher bier’, naar binnen schreeuwt. En als Kees dan virusvrij blijkt te zijn (ik bedoel hier het Covid-19-virus, tegen andere onderhuidse virussen bij Kees valt nu eenmaal weinig te beginnen), dan kan het feest beginnen. Goed plan toch? Ik moet nog even over toiletbezoek nadenken, dat lijkt me toch pas écht veilig na 23 verschillende vaccins.

Kortom, de toekomst grijnst ons hoopvol tegemoet!

Ondertussen slaap ik nauwelijks nog van de spanning die de nieuwe podcast-serie van Elisa, Tommy en Krien over onze club gemaakt hebben. Het gaat over een verdwenen schaal uit de vorige eeuw. Die schaal was of is kwijt, de titel verraadt dat al. Maar wordt ie ook echt teruggevonden???

In de serie gaat een ietwat overactieve vrouw op zoek naar het verdwenen ding. Over land, door zee en de lucht worden oud-medewerkers van onze club gevolgd, gestalkt, met waterboardingmethodes uitgehoord om te achterhalen wie dat verdwenen serviesgoed uit 1994 gejat heeft. Het is een echte whodunnit geworden met zulke spannende cliffhangers dat ik nauwelijks op het volgende deel kan wachten. Luister maar eens op verdwenenschaal.thepodcasts.nl. Hou er wel rekening mee dat het verslavend is.

Daarbij is het natuurlijk ook zo dat ik het terugvinden van deze schaal waarschijnlijker acht dan het winnen van een nieuwe. Maar dat terzijde, want wie wil er een schaal als er een periodetitel vacant is? Maandag gaan we verder met de heerlijke flow waar we inzitten, tegen Eindhoven. Hup Dordt!

Fijne wedstrijd, Emile

Dag Emile,

Ken je het verhaal van die zwaluw en dat het zomer zou worden? Ik bedoel maar. Ik ben geweldig blij met de uitkomst van de Slag op de Vijverberg, maar degene die de laatste slag wint, wint pas de oorlog. Die laatste slag dat is de finale van de play offs, waarna we weer met zijn allen naar het Statenplein gaan. Dat kan dan weer, want tegen die tijd is eindelijk iedereen ingeënt tegen de covid, of ervan genezen en dus voorlopig immuun. Als je de virologen moet geloven, maar het ligt niet aan de virologen, maar aan het kabinet, dat inspuiten. Nou, dan weet je het wel. Een dikke rode kaart voor herhaaldelijk tijdrekken!

Mooi dat je Hugo de Jonge hebt gebeld, maar als jij je voor elke thuiswedstrijd in je neus wil laten peuren, moet je dat vooral doen, Emile, ik pas. Ik heb namelijk een veel beter idee. We spijkeren een bord met ‘kerk’ erop aan het supportershome, waarna het wijwater en de miswijn onbekommerd mogen stromen. Niks geen gezeur met coronaregels en overspannen boa’s die ook liever naar een mooie wedstrijd kijken dan stadgenoten op de bon slingeren.

De podcast (waarom heet zoiets niet gewoon een geluidsopname?) over de speurtocht naar de schaal, spannend, Emile. In de middeleeuwen had je de Ridders van de Ronde Tafel. Die waren ook op zoek naar een schaal. Die noemden ze de Graal. Had iets met het paasverhaal te maken, als ik het mij goed herinner. Die schaal kon wonderen verrichten. Ik hoop dat onze schaal dat ook kan, dan zitten we wat de komende periodetitel betreft gewoon gebakken. Ik stel voor dat voortaan bij iedere thuiswedstrijd die schaal ceremonieel over het veld wordt gedragen, zoiets als die adelaar in Deventer. Natuurlijk eerst nadat hij in de podcast is gevonden. Daarom maandag eerst nog maar even van Eindhoven winnen op eigen kracht.

Fijne wedstrijd!