Kees en Emile strooien met statements deze week!

Kees Klok is schrijver, dichter en voormalig leraar, Emile van de Velde werkt in de journalistiek. Ze mijmeren regelmatig op deze plek over het wel en wee van FC Dordrecht, al sinds jaar en dag hun favoriete club. Emile geeft de spreekwoordelijke strakke voorzetten, Kees kopt ze meestal keihard in het net.

Hoi Kees

Welkom in de zomertijd! De mooiste tijd van het jaar, mijns inziens. Langer daglicht, beter humeur. Zelfs die avondklok lijkt er vrolijker van te worden. Het enige nadeel blijft alleen de korte broek bij de keesklok, al ken ik verwarde vrouwen de zich daar elke winter weer op verheugen. En ach, als we nou straks weer fijn tot laat op het terras zitten, neem ik een vrolijk paar glimmende schrijversbenen met alle genoegen op de koop toe hoor.

De zomermaanden dus. De maanden dat ons favoriete stadion gesloten zal zijn en er niet langer overwinningen te vieren zijn. Wat dat betreft is het een jaargetijde als alle anderen.

Er was weer wat politiek geneuzel over de plannen rond onze goeie ouwe Krommedijk. Het ging over plannen die niet doorgaan, heerlijk hoe sommige dingen vertrouwd en hetzelfde blijven in onze razendsnel veranderende wereld. Jammer alleen is dat er dus nog even geen huisje naast de kantine lijkt te verrijzen voor mensen die na de derde helft met een slok op in de eerste beste sloot fietsen. Maar ja, beter één Klok in de sloot dan duizend supporters thuis voor de buis, zeg ik altijd maar.

Tot slot heb ik nog een wat zwaarder onderwerp te bespreken. Hoewel ik weet dat we in deze rubriek de luchtigheid eren, wilde ik tóch even wijzen op de werkomstandigheden in de hoogovens van IJmuiden. Misschien moeten onze spelers daar maandagavond eens een statement over maken, bedacht ik me. Eerder al hebben onze voetballers zich jarenlang in het zweet gewerkt om niet, maar dan ook absoluut niet, in aanmerking te komen voor het WK in Qatar. Dat was een mooi gebaar.

Maar er is meer ellende op de wereld hè Kees. Ik heb me erbij neergelegd dat sommige zaken niet te veranderen zijn (al blijft het zonde dat Vlaanderen Brabant er niet bij wil hebben) maar het lijkt me niet te veel moeite om de achterban van Telstar maandagavond even goed te laten voelen dat we aan ze denken. Ik denk zelf dat een Dordtse overwinning met drie of vier doelpunten verschil een mooi hart onder de riem kan zijn.

Fijne wedstrijd!

Emil

Dag Emile,

Een goede voorzet diep in blessuretijd, ik ben er dol op, dus bedankt maar weer. Eerst afmaken, dan affluiten, is mijn devies. Gelukkig begint over een paar uurtjes de zomertijd. Dan gaat de klok een uur vooruit, dus heb je een uur langer de tijd voor je voorzet. Zo wordt het wel wat met ons. Hopelijk is dat maandag ook het geval met onze selectie. Een nieuwe periode en een nieuw begin. Wie weet, het zal je maar overkomen dat je 19e staat en een periodekampioenschap wint. Nu ja, als ons dat zou overkomen, staat we misschien 17e of 16e. Ik moet het alleen nog zien, Emile. Mij zul je voorlopig niet te vroeg zien juichen. Eerst maar eens wat stabiliteit in die ploeg ontdekken. Met de ene keer heel lekker voetballen en de keer daarop spelen alsof je een hamburger dooie rat op hebt, dat zet geen zoden aan de dijk.

Ja, dat gefluister over het stadion heb ik ook gehoord. Ze fluisteren maar, roepen mag ook, maar ik ben het vertrouwen wel kwijt dat het ooit nog wat wordt tussen FC Dordrecht en de gemeente Dordrecht. Ik moet even denken aan de Noordendijk, waar ze dat prachtige schoolgebouw hebben gesloopt om er dure villa’s neer te zetten. Er komen nu tiny houses (kleine huisjes, maar dat moet je in het Engels zeggen, anders maak je geen indruk). Tiny houses, dat is voor mij ongeveer het niveau van het stadsbestuur.

Eh, de Hoogovens. Maak nou geen slapende honden wakker man, want voor je het weet komt de tegenstander met pijnlijke vragen over die fabriek, je weet wel, hemelsbreed een kilometer of twee ten noordoosten van het stadion, die met volledige vergunning van alles wat op de lange duur misschien nog schadelijker voor de geestelijke volksgezondheid is dan alsmaar als 19e of 20e in de competitie eindigen, het water en de lucht in mikt.

En nu maar hopen, hopen, hopen, dat we toch nog een keer een wedstrijd in de Tempel der Beschaving kunnen bijwonen. Ik kan niet wachten om weer eens de sloot in te fietsen, desnoods in korte broek, maar dat zal inmiddels ook wel tegen die vervloekte coronaregels zijn.

Ondanks alles een fijne en vooral spannende wedstrijd!