Rust zacht, Rob

Sommige mensen hoeven niet zonodig op de voorgrond te treden. Ze staan klaar wanneer je ze nodig hebt en nemen daarna weer hun bescheiden plekje in.
Rob was zo iemand, een beer van een vent maar voornamelijk een zachtaardige knuffelbeer. Hij was er voor iedereen die hij liefhad; zijn gezin, zijn vrienden, zijn supporters. Jarenlang was hij een bekend gezicht bij de club als steward samen met zijn vrouw Joke.
Wanneer hijzelf te maken had met tegenslag, pakte hij de draad weer op, wetende dat hij met zijn gezin de hele wereld aankon.
Toen hij te horen kreeg dat hij ziek was, ging hij niet treuren maar het gevecht aan.
Hij zou beter worden, want hij had nog zoveel mooie plannen.

Ondanks dat hij bleef knokken, gesterkt door de onmetelijke liefde voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen die hij niet wilde loslaten, heeft Rob uiteindelijk de strijd verloren.
Zoals hij zelf aangaf, moesten we niet te lang treuren, hij heeft immers een mooi leven gehad.
Hij hoopte vooral dat we hem niet zouden vergeten.

Lieve Joke, Tamara, Mario, Horst, Anthonie, Djim, Lorenzo, Angel en alle andere familie en vrienden. Heel veel sterkte met dit verlies. We zullen Rob blijven herinneren als die grote sterke maar bovenal lieve man met een hart van goud.